Lieve lezers,

Het verblijf
Nu ik hier een tijdje zit zal ik eens wat laten zien van hoe wij hier leven. We logeren op een Evangelisch Centrum genaamd Lob Makandra. Het is een groot stuk land van een aantal voetbalvelden groot, met twee zandstraatjes en voor de rest wilde begroeiing. De stichting heeft een eigen kerk, verzorgt kinderwerk en ze hebben een eigen gemeente gesticht. Ook verhuren ze een aantal huisjes en kamers aan reizigers, studenten, gasten van de kerk etc. Op het terrein van het centrum zijn verder een aantal onafhankelijke stichtingen gevestigd, zoals stichting Weid mijn lammeren (kinderwerk) en stichting In de Ruimte (gehandicapten opvang).

Ons huisje is het grootste huis dat ze verhuren. Het heeft een woonkamer met grote keuken, drie slaapkamers en een groot terras. Tot mijn grote vreugd hebben wij sinds een aantal dagen een digitale piano in de huiskamer staan! Zo kunnen we voorkomen dat we onze skills over 2 maanden niet verleerd zijn. Met dank aan Eddy, één van de leiders van het Evangelisch Centrum en tevens een fanatiek muzikant, die een piano voor ons over had.

De afgelopen week hebben we van alles gezelligs gedaan. We zijn een avondje uit eten geweest naar een Javaans tentje - spot goedkoop maar oersaai: ze serveerden alleen bami en nasi zoals we die ook in Nederland kennen. Laten zijn we naar een club geweest, waar in de loop van de avond meer blanken dan Surinamers waren. Verder was de muziek goed en de drankjes waren goedkoop, maar de sfeer begon me al snel tegen te staan en we hebben het dus ook niet heel laat gemaakt.

Zaterdag wezen zwemmen in een typisch Surinaams zwemparadijs: ze hebben alles wat je in Nederland ook hebt maar dan is alles stuk, levensgevaarlijk of smerig.

De eerste stagedagen
Maandag 1 oktober begonnen de scholen in Suriname. Om tien over zeven vertrokken wij van ons terrein, en om twintig voor acht waren we op onze school. Daar aangekomen bleken we de eerste van het hele team te zijn, maar al snel kwam de schoolbus met onze collegae. De directrice kwam er op dat moment achter wie er dit jaar zin hadden om te gaan werken. Ondertussen stond het plein propvol met kinderen die totaal geen geluid maakten en te lui waren om te spelen. Om tien voor acht gaf ze een tik tegen de bel en de luie kinderen stonden binnen no-time keurig in een rij voor de klas waar ze vorig jaar in zaten. Drie kinderen uit groep acht liepen statig naar de vlaggenmast toe, en knoopten de vlag vast. De rest van de kinderen liepen netjes als een getraind soldatenpeloton naar de mast toe en hielden doodstil staande met hun ogen gericht op de vlag. Het schoolhoofd gaf een volgende tik op de bel en groep acht begon de vlag te hijsen en het volkslied van Suriname in te zetten. De rest van de school volgde. Helaas was het niet om aan te horen, want zo gezegend als zwarte mensen zijn op het gebied van muziek en ritme, zo vals zijn Hindoestanen. Toch schattig om te zien.

De rest van de dag heb ik me erg verbaasd over de grote verschillen met het Nederlands onderwijs. De leerkrachten stralen zoveel rust uit dat ze de kinderen ermee aansteken. Sommigen zijn best rebels maar de meesten zijn prima in staat om meer dan een uur helemaal niets te doen en gewoon stil op hun tafel te hangen. De juf is ondertussen bezig met administratieve werkzaamheden omtrent de start van het schooljaar. Het is hier namelijk niet de gewoonte om na schooltijd langer dan de kinderen op school te blijven om bijvoorbeeld op te ruimen of voorbereidingen voor de volgende dag te treffen. Sterker nog: men lijkt er onderling een wedstrijdje van te maken wie er het eerst thuis is. Binnen één minuut nadat schoolbel laat horen dat de dag voorbij is, is het halve team het terrein al af. Voorbereidingen worden wel degelijk getroffen, maar dan 's avonds thuis. Ook het nakijkwerk wordt meegenomen. Stiekem is het ook wel fijn dat we om 13:00 al weg kunnen, want vijf uur lang lesgeven is zwaar in deze warmte!

De komende dagen
Vandaag (woensdag) waren we een dagje vrij omdat we ons visum moesten verlengen bij de vreemdelingenpolitie. Morgen weer naar stage: ik ga voorlopig in groep zeven aan de slag. Ik zit nog druk te bedenken hoe ik de juffrouw van die klas duidelijk maak dat ik niet meteen van 08:00 tot 13:00 voor de groep wil staan.

PS. Ik heb sommige lezers laten weten dat ik binnenkort een week in het primitieve binnenland stage loop, maar dat gaat helaas niet door. De kosten voor het heen en weer reizen en het verblijf bleken te hoog.