Altijd gezellig op Knie Eiland

Trouwe lezers, sorry dat ik jullie de afgelopen dagen niet op de hoogte heb kunnen houden via het weblog. We zijn met z'n zessen naar ‘precies' het midden van Suriname afgereisd, naar een paradijselijk eiland genaamd Knini Paati.

Vrijdagochtend om 04:00 plaatselijke tijd op (niet gedoucht want het water was weg) en om tegen zessen afgezet bij een hotel. 3 uur met een busje, één uur met een boot (de onderste driekwart van Suriname heeft geen wegen), en zo waren we al met al net na elven bij het resort waar we verbleven. Het is zo'n plek waar je regelmatig van die gelukkige, tevreden, voldane genotmomenten ervaart. Wat natuur en sfeer betreft het mooiste vakantieplekje dat ik heb gezien. Die dag heb ik van dat feit genoten, en ‘s avonds hebben we kaaimannen gespot en niet gezien.

Zaterdagochtend zijn we op bezoek geweest in twee dorpen die er heel middeleeuws uitzien, maar waar stiekem wel in elk huis TV staat. De overheid laat de mensen daar hun primitieve leventje leiden. De mensen hoeven zich niet aan de Surinaamse wet te houden maar de overheid betaalt wel bepaalde voorzieningen en stuurt vliegtuigjes in medische noodgevallen.

Compleet verbrand kwam ik terug, en een paar uren laten stapten we weer in de boot om een junglewandeling te maken. Het enige wat ik heb gezien is de grond voor m'n voeten, want de Nelson de gids waarschuwde voor slangen. Na een uur zijn we weer teruggegaan om vervolgens van het zakken van de zon te genieten terwijl we gezellig met z'n allen in bubbelbadachtige watervallen childen.
Zaterdagavond heb ik genoten van ons reisgezelschap (een stuk of tien Surinamers) die aan nog meer cliché verwachtingen voldoen dan je zou denken.

Zondagochtend rustig genoten van de laatste uurtjes op het eiland. Ergens tussen twaalf en één begonnen we aan de terugreis, en om 17:00 werden we opgehaald vanaf het hotel. Nou ja, 18:00, maar wat is het verschil?

Paramaribo: het Parijs van Suriname

Gistermiddag en avond zijn we Paramaribo wezen verkennen. Door een eigen privechauffeur afgezet bij een luxe hotel rond half 4.

Nederig zei hij: 'Bel me maar als je opgehaald wil worden!' Toen wij zeiden dat het misschien wel laat op de avond kon worden zei hij: 'Is niet erg!' 'Maar wat ga jij in tussentijd doen dan?' 'Oh, gewoon, beetje hangen. Maakt niet uit.' Dat antwoord krijg je ook op vragen als: 'Hoeveel kost de chauffeur?' en 'Hoe hard mag je hier rijden?' of 'Hoelaat eet men in Suriname' of 'Wie heeft hier voorrang?' enzovoorts.

Eerst even wat geplande tripjes betaald - de koers wordt terplekke op de gok bepaald, dat kost of scheelt je zo een paar tientjes - en toen een eind door de stad gesjouwd. Al snel waren we uitgedroogd en hebben we een terrasje opgezocht. De mensen waren vrolijk en aardig.

Bij de buren hebben we eten besteld. Sip en verlegen kwam de aangeschoten barman ons vertellen dat hij te weinig roti had, en of we wat anders wilden bestellen. Maar de gehaktballen waren ook lekker.

Na het eten zijn we op zoek gegaan naar 't Vat, het beroemde cafe. Daar hebben we een cocktail besteld, was ook al lekker!

Om 10 uur lieten we ons weer ophalen door de stille maar vrolijke chauffeur, die inmiddels meer dan 6 uur had 'gechilled' in de stad. Dat werk wil ik ook.